مقایسه دو روش ایجاد گوسفند دهنده مارشالاژیا مارشالی

 مقدمه و هدف : در میان گونه
های متفاوت استرتاژینه ، مارشالاژیا مارشالی شایع ترین نماتود شیردان
نشخوارکنندگان اهلی و وحشی کوچک ایران است که در شیردان و به ندرت در دوازدهه گوسفند
، بز و شتر زندگی می کند. تاکنون مطالعه کاملی در زمینه بیماریزایی این انگل انجام
نشده است. به منظورانجام بررسی و مطالعات مختلف انگل شناسی ایمنولوژیکی و.. وجود
حیوان دهنده (حیوان Donor) یعنی حیوانی که تنها به مارشالاژیا مارشالی الوده باشد ضروری میباشد. مواد و روش کار: در مطالعه تجربی
حاضر به منظور ایجاد گوسفند دهنده مارشالاژیا مارشالی شیردان یک بره 6 ماهه به روش
جراحی کانولا گذاری گردید.کرمهای بالغ مارشالاژیا مارشالی جدا شده از شیردان
گوسفند تازه ذبح شده ازطریق کانولا وارد شیردان این بره گردید. 5000 نوزاد عفونی
زا مارشالاژیای مارشالی حاصل از کشت کرم های بالغ مارشالاژیا به بره 6 ماهه دیگری
ازطریق لوله معدی خورانیده شد. نتایج و بحث: دربره
کانولاگذاری شده 3روز بعد از انتقال کرمهای بالغ از طریق کانولا، تخم مارشالاژیا
در مدفوع بره دیده شدو درطی 2ماه تعداد تخم در گرم مدفوع به طور متوسط26/11±5/23 تعیین شد.در بره
الوده شده با لاروهای عفونی زای مارشالاژیا مارشالی، 21 روز بعد از الودگی تخم مارشالاژیآ
در مدفوع مشاهده گردیدو متوسط تعداد تخم در گرم مدفوع 5/42±5/53 محاسبه گردید.
در روش کانولا گذاری تعداد تخم های دفع شده نسبت به بره الوده شده با لاروهای
عفونی زا کمتر بود. اما مشخص بودن تعداد کرمهای بالغ انتقالی به شیردان در روش
کانولاگذاری و دسترسی سریع به تخم انگل مورد نظر از مزیتهای این روش می باشد.