شتر مرغ و پرورش آن از جهات بسیاری حائز اهمیت است . به
منظور بررسی ساختار بافت شناسی کبد شتر مرغ با استفاده از دو روش رنگ امیزی ماسون
تری کروم وهمچنین هماتوکسیلین و ائوزین مطالعه ای صورت گرفت. این بررسی برای اولین
بار در ایران صورت پذیرفت و نتایج قابل توجهی بدست آمد نمونه ها با روشهای معمول
آزمایشگاه بافت شناسی آماده و برشهای 6 میکرونی تهیه و پس از رنگ امیزی به روشهای
فوق بررسی شدند . کبد که شامل دو لوب بزرگ و کوچک می باشد از اطراف توسط بافت
همبند سختی به نام کپسول گلیسون پوشیده شده است و این کپسول انشعاباتی را به داخل
کبد می فرستد که لوبولاسیون کامل ایجاد نمی نماید و لی با توجه به ساختمانهای ورید
مرکز لوبول و فضاهای باب به خوبی می توان مسیرهای عروقی و صفراوی را در این کبد
مشخص نمود . لوبول های کبدکه
در رنگ امیزی ماسون تری کروم حدودشان مشخص است, شامل سلولهای کبدی یا هپاتوسیت ها, ورید مرکز لوبول ، ، سینوزوئیدها
,فضاهای پورت می باشد. هپاتوسیت سلولی مکعبی با یک یا دو هسته ی کروی و هستک مشخص
که با رنگ امیزی H&E سیتوپلاسم آن
رنگ ائوزین را به خود گرفته و صورتی دیده میشود دیده می شود . سینوزوئیدها
مویرگهای گشاد نامنظمی هستند که از یک لایه سلولهای سنگفرشی که همان سلول های اندوتلیال هستند پوشیده شده اند .فضای پورت : فضاهای مثلثی بین لوبول ها هستند که توسط بافت
همبند سستی پر شده اند و با رنگ امیزی ماسون تری کروم این ساختارها در آن قابل تشخیص است. 1_مقطعی از ورید
پورت یا باب 2_مقطعی از شریان پورت یا باب 3_مقطعی از مجرای صفراوی
فروغ السارات منصوری, . (1391). مطالعه ی بافت شناسی کبد شترمرغ ایرانی با استفاده از دو روش رنگ امیزی ماسون تری کروم و هماتوکسیلین و ائوزین. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), 91-91.
MLA
فروغ السارات منصوری. "مطالعه ی بافت شناسی کبد شترمرغ ایرانی با استفاده از دو روش رنگ امیزی ماسون تری کروم و هماتوکسیلین و ائوزین", تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4, 1, 1391, 91-91.
HARVARD
فروغ السارات منصوری, . (1391). 'مطالعه ی بافت شناسی کبد شترمرغ ایرانی با استفاده از دو روش رنگ امیزی ماسون تری کروم و هماتوکسیلین و ائوزین', تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), pp. 91-91.
VANCOUVER
فروغ السارات منصوری, . مطالعه ی بافت شناسی کبد شترمرغ ایرانی با استفاده از دو روش رنگ امیزی ماسون تری کروم و هماتوکسیلین و ائوزین. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 1391; 4(1): 91-91.