مقدمه و هدف : میازیس عبارت
از ارتباط بسیار گسترده میان مگس ها و
میزیان های خونگرم می باشد، که معمولا شامل عفونت خارجی به وسیله مراحل لاروی یا
نوچه ای مگس ها در بافت های انسان و سایر حیوانات مهره دار است. میازیس زمانی اتفاق
می افتد که مگس های بالغ ماده، تخم ها یا لارو مرحله اول خود را بر روی بدن میزبان
یا منافذ آن بگذارند. علائم بالینی میازیس
بسته به ناحیه آلوده، گونه مگس و تعداد لاروها متفاوت است. میازیس در مناطق
گرمسیری از شیوع بالاتری برخوردار است. اوستروس اویس اساسا عامل میاز گوسفندی است،
ولی ممکن است به صورت تک گیر بزها و گاها انسان ها را هم مورد آسیب قرار دهد. با
توجه به اهمیت میازیس در اذیت و آزار،کاهش رشد و تولیدات دامی که منجر به ایجاد
ضایعات اقتصادی شدید می گردد، شناخت و مبارزه با عوامل ایجاد کننده، بمنظور کاهش
این خسارات اقتصادی ضروری بنظر می رسد. مواد و روش کار : در معاینه
تصادفی یک راس بز پس از کشتار در منطقه کلات نادری شهرستان مشهد متوجه حضور تعدادی
لارو در داخل شاخ شدیم. این حیوان با سن یک سال و وزن 30 کیلوگرم و در شرایط چرای
آزاد بوده است که از نظر ظاهری کاملا سالم بنظر می رسید. پس از ذبح حیوان در شاخ
آن 25 عدد لارو جدا شد. لاروها فقط در داخل شاخ حضور داشتند و سینوس ها کاملا سالم
و عاری از هر گونه لارو بودند. بعد از جمع آوری، لاروها در الکل 70% به آزمایشگاه
منتقل شده و از نظر ریخت شناسی در زیر استریو میکروسکوپ با توجه به کلید تشخیص
مورد بررسی قرار گرفتند و به منظور تشخیص قطعی، قطعات اسپیراکلی و قلاب ها، جدا و
بر روی لام ثابت گردیدند. نتایج و بحث : پس از بررسی
میکروسکوپی و تصویربرداری تعدادی از این لاروها، با توجه به حضور خارهایی بر روی
سطح شکمی هر بند، قلاب های دهانی بزرگ، پریترم کروی و فاقد فرورفتگی، لاروهای
مذکور بعنوان استروس اویس تعیین شدند. با توجه به اهمیت این انگل در گوسفند و بز و
همچنین امکان انتقال آن به انسان بررسی آن در مناطق مختلف کشور جهت بکارگیری
تدابیر لازم برای کنترل و پیشگیری از آن ضرورت دارد.
)