مقدمه و هدف: جیوه به دلیل اثر
تجمع و همچنین ماندگاری بالا در محیط زیست، به عنوان یک آلاینده جهانی و یک عنصر بسیار سمی در نظر گرفته می‌شود.
منبع اصلی جیوه برای تماس‌های غیر
شغلی مواد غذایی است. دریافت متوسط روزانه جیوه از مواد غذایی در محدودۀ 1-mg day 20-2 است. با توجه به غلظت پایین این فلزات در
مواد غذایی و بیولوژیکی نمونه ها، توسعه روش های جدید برای کمی کردن میزان فلزات
امری ضروری است. در برخی از روش های رایج برای تعیین غلظت پایین یک گام پیش تغلیظ
فلزات سنگین مورد نیاز است. مواد و روش کار: یکی از جاذب هایی
که اخیراً برای پیش تغلیظ استفاده می شود آئروژل ها می باشند. به عنوان جاذب جدید
نانوذره سیلیکا آئروژل با لیگاند تخصصی جیوه، 4-آمینو-5-متیل-1،2،4-تری آزول-3(H4)-تیون به روش
سل-ژل اصلاح شده و برای جذب جیوه از نمونه های شیر بکار گرفته شد. این نانوذرات
سیلیکا آئروژل اصلاح شده به وسیله روشهای مختلف ترموگراویمتری (TG)، طیفسنجی
مادون قرمز (FTIR) و میکروسکوپ الکترون روبشی(SEM) شناسایی
شدند. نتایج و بحث: تعادل جذب سطحی
بعد از 95 دقیقه فرا رسید. یون های فلزی به وسیله محلول (M 1) KBr از روی ستون
شسته و با روش جذب اتمی بخار سرد تعیین شدند. اثر پارامترهای مختلف مثل نظیر pH، غلظت، دما و
زمان تماس و دوز نانوذره روی بازیابی جیوه مطالعه شدند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که نانوذرات سیلیکا آئروژل
اصلاح شده می تواند به عنوان جاذب مناسبی برای تغلیظ یون های جیوه در نمونه های شیر با ریکاوری 92-94% مورد استفاده
قرار گیرد.
)