مقدمه و هدف: کرم های انگلی
لوله گوارش نشخوارکنندگان شامل گونه های متعدد و متنوعی هستند که عمدتا منجر به
آلودگی شیردان، روده باریک و روره بزرگ در این طیف میزبانی می شوند و با توجه به
کاهش کمی و کیفی تولیدات دامی، باعث ضرر و زیان اقتصادی شدیدی بر صنعت دامپروری در
سطح ملی خواهند شد. لذا ارزیابی وضعیت ابتلا به نماتودهای لوله گوارش می تواند در
آینده پژوهی آلودگی های کرمی نقش موثری ایفا نماید. با توجه به آنچه که به اجمال
بیان گردید، هدف از پژوهش حاضر بررسی ابتلا به نماتودیازیس گوارشی در گله های
گوسفند مستقر در اطراف تهران بوده است. مواد و روش کار: بدین منظور از 12
گله انتخابی که تعداد دام آنها از 100 راس تا 500 راس متفاوت بود و در مناطق مختلف
جغرافیایی (نظیر ورامین، کردان و طالقان) ساکن بودند بطور تصادفی (از 25 درصد هر
گله) نمونه مدفوع اخذ گردید که بعد از انتقال به آزمایشگاه با روش شناورسازی تحت
آزمایش از حیث نوع آلودگی و تعداد تخم در گرم مدفوع قرار گرفتند. نتایج و بحث: متوسط شیوع آلودگی
در حد پایینی، کمتر از 10 درصد (8 تا 10 درصد بسته به مورد) قرار داشت و شدت
آلودگی با توجه به تعداد تخم در هر گرم مدفوع حدود 12-10 عدد بود. موارد آلودگی مربوط
به نماتودیروس، تریشوریس، مارشالاجیا و تخم های استرونگلی بود، که در بین آنها دو
مورد نخست در الویت قرار داشتند. اگرچه دلایل عمده کاهش میزان آلودگی کرمی را می
توان به دارودرمانی های مکرر و بدور از هر گونه مدیریت بهمراه تغییرات شرایط آب و
هوایی در دهه اخیر نسبت داد، ولی لازم به ذکر است که چنانچه درمان های دارویی بدون
رعایت موازین مربوط و با تکرار زیاد صورت پذیرد، می تواند پیامدهای ناگواری چون
ایجاد مقاومت دارویی در کرم های انگلی را بدنبال داشته باشد، از اینرو مدیریت
مطلوب در این راستا می تواند از بروز چنین وضعیتی در کشور جلوگیری نماید.
)