شصت و نه گونه مختلف از کنه‌ها
متعلق به راسته متااستیگماتا را مسئول ایجاد فلجی می‌دانند.
عامل فلجی نوروتوکسینی است که در بزاق کنه‌ها وجود
دارد. فلجی در عرض 5-4 روز بعد
از چسبیدن کنه ایجاد می‌شود.
پاتوژنز به احتمال زیاد مهار انتقال عصبی در محل اتصال عصبی - عضلانی و عمدتاً به دلیل کاهش آزاد شدن استیل کولین و یا اختلال در تولید آن است. تفاوتهایی در سندرمهای بالینی حاصل از فلجی هایی که توسط گونه‌های مختلف کنه‌ها
ایجاد می‌شود وجود دارد ولی در کل با یک فلجی نرم، صعود کننده و حاد
اندامهای حرکتی مشخص می‌شود که بدون تب می‌باشد.
مرگ به دلیل فلج تنفسی ایجاد می‌شود.
بهبودی به مرحله فلجی بستگی دارد در حالت خفیف بهبودی سریع و به دنبال برداشت کنه‌ها
ایجاد می‌شود. دو کنه اورنیتودوروس لاهورنسیس و آرگاس پرسیکوس در
لیست کنه های ایجاد کننده فلجی موجود می باشند که به فراوانی در ایران یافت می
شوند و مقاله حاضر به توانایی ایجاد فلجی این کنه ها در شرایط آزمایشگاهی می
پردازد. در این بررسی پس از جمع آوری کنه‌ها از
مکان های آلوده و نگهداری آنها در شرایط آزمایشگاهی، در چند آزمایش جداگانه
حیوانات را با کنه های بالغ و نوزاد آلوده نموده و پس از
دو هفته معاینات بالینی، فیزیکی و آزمایشات
الکترومیوگرافی در حیوانات تحت مطالعه( گروه آلوده به کنه و گروه شاهد) انجام می گرفت. در این بررسی آثار فلجی
در معاینات بالینی و فیزیکی در حیوانات تحت مطالعه در دو گروه (آلوده با کنه های
بالغ و نوزاد) مشاهده نگردید هم چنین آزمایشات الکترومیوگرافی انجام شده بر روی
حیوانات تحت بررسی از نظر ثبت آثار فلجی نیز بیانگر طبیعی بودن عملکرد عضله و
ارتباط آن با عصب مربوطه می باشد. هر چند گزارشاتی از ایجاد فلجی توسط کنه
اورنیتودوروس در ایران موجود است اما نتایج حاصل حاکی از آن است که کنه اورنیتودوروس
لاهورنسیس و آرگاس پرسیکوس توانایی ایجاد فلجی به ترتیب در
رت ، خرگوش و طیور را ندارند. دلایل عدم ایجاد فلجی در شرایط آزمایشگاهی در این
مقاله بحث گردیده است.
)