مقدمه: خوکچه هندی در مقایسه با خرگوش و جوندگان کوچک به فراوانی و راحتی تولید مثل نمیکنند به همین دلیل القاء زایمان در خوکچه هندی ضروری میباشد.اکسیتوسین یک ترکیب قدرتمند منقبض کننده عضلات صاف رحمی میباشد و به صورت بالینی به منظور القاء زایمان به کار میرود. روش کار: دراین مطالعه 15 خوکچه هندی نژاد مو کوتاه انگلیسی با سن 3-4 ماه با خوکچههای نر جفتگیری کردند و 15 روز پس از آن، آبستنی با استفاده از سونوگرافی تایید شد. در روز 62 آبستنی، خوکچههای آبستن به صورت تصادفی، به سه گروه مساوی تقسیم شدند. اکسیتوسین به صورت زیر جلدی با دوز IU/kg 1 یکبار (5n =) یا دوبار با فاصله 4 ساعت (5n =) در روز 62 پس از جفتگیری به ترتیب در گروههای اکسیتوسین یک و دو تجویز شد. گروه کنترل (5n =) محلول سالین (9/0 % NaCl) را دریافت کردند. خوکچه ها مورد ارزیابی سونوگرافی پیش از تزریقات انجام گرفتند. ترانسدیوسر خطی با فرکانس 5/7 مگاهرتز جهت اندازهگیری قطر دو طرفه سر جنینها مورداستفاده قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری: دراین مطالعه قطر سر در گروهاکسیتوسین2 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه،تجویزاکسیتوسین در روز 62 آبستنی به دلیل کوچک بودن قطر سر در مقایسه با گروه کنترل توانست به شکل موفقیتآمیزی زایمان را در خوکچه های هندی القاء نمایند.
طیبان, سارا. (1397). تاثیر القای زایمان بر قطر دو طرفه سر در خوکچه هندی با استفاده از روش اولتراسونوگرافی. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 10(ویژه نامه شماره 1 دوازدهمین کنگره دامپزشکی ایران), 234-234. doi: 10.22075/jvlr.2018.3713
MLA
سارا طیبان. "تاثیر القای زایمان بر قطر دو طرفه سر در خوکچه هندی با استفاده از روش اولتراسونوگرافی", تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 10, ویژه نامه شماره 1 دوازدهمین کنگره دامپزشکی ایران, 1397, 234-234. doi: 10.22075/jvlr.2018.3713
HARVARD
طیبان, سارا. (1397). 'تاثیر القای زایمان بر قطر دو طرفه سر در خوکچه هندی با استفاده از روش اولتراسونوگرافی', تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 10(ویژه نامه شماره 1 دوازدهمین کنگره دامپزشکی ایران), pp. 234-234. doi: 10.22075/jvlr.2018.3713
VANCOUVER
طیبان, سارا. تاثیر القای زایمان بر قطر دو طرفه سر در خوکچه هندی با استفاده از روش اولتراسونوگرافی. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 1397; 10(ویژه نامه شماره 1 دوازدهمین کنگره دامپزشکی ایران): 234-234. doi: 10.22075/jvlr.2018.3713