مطالعه تاثیر سوسپانسیون امنتوم غیر خودی در التیام زخم تجربی قرنیه در خرگوش

مقدمه: درمان زخم قرنیه، از دغدغه های همیشگی علم چشم پزشکی است. دلیل این امر نیز به خاطر اهمیت بالای قرنیه در ایجاد و حفظ دید طبیعی می باشد. زخم قلیایی قرنیه واکنش التهابی شدیدتری را نـسبت به آسیبهای ناشی از تروما ایجاد می کند. این التهاب شدید می تواند با مهار رشد اپیتلیوم طبیعی منجر به ایجاد فیبروز یا اسکار در سطح قرنیه گردد. روش کار: در روز جراحی، حیوانات با ترکیب دارویی کتامین و زایلازین بیهوش شدند. به منظور ایجاد زخم قرنیه، فیلترهای کاغذی به قطر 6 میلی متر که در NaOH یک نرمال کاملا غوطه ور شده بودند، به مدت 60 ثانیه در مرکز چشم و بر روی قرنیه قرار داده شد. پس از برداشت فیلتر، چشم ها به مدت 2 دقیقه با نرمال سالین شستشو داده شدند. سپس خرگوش ها به صورت رندوم به 3 گروه تقسیم و در گروههای سه گانه به ترتیب زیر عمل گردید: در گروه درمانی در محل زخم قرنیه یک قطره از سوسپانسیون امنتوم غیر خودی، در گروه استاندارد، از قطرات چشمی سیپروفلوکساسین و آتروپین و در گروه کنترل نیز از نرمال سالین، بصورت سه بار در روز و هر بار یک قطره و به مدت 10 روز استفاده گردید. در ادامه و در روز های 5 و 10 از هر گروه، 3 خرگوش به روش انسانی معدوم گشته و پس از تخلیه چشم، عضو در فرمالین 10% قرار گرفت. نمونه های اخذ شده از محل جراحت، به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردید.  بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج هیستوپاتولوژی در روز پنجم، مشخص گردید بین گروه های مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد (P ≥ 0.05).  بر این اساس و در بررسی های آماری در روز دهم مشخص گردید که بین گروه امنتوم غیر خودی با دو گروه دیگر اختلاف معنی دار بود (P ≤ 0.05). در حالیکه بین گروه های استاندارد و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P ≥ 0.05). نتایج مطالعه حاضر نشان داد، امنتوم باعث تسریع بهبود زخم قلیایی قرنیه در مدل خرگوش در مقایسه با درمان استاندارد و گروه کنترل می شود. تسریع در روند التیام می تواند به خاطر دارا بودن فاکتورهای رشد مورد نیاز جهت تکثیر، تمایز و رشد سلول های اپیتلیال لیمبوس موجود در امنتوم باشد.