مقدمه: رسیدن به رشد بیشتر در زمان کمتر، همواره یکی از مسائل مطرح در پرورش طیور بوده است. گفته شده است که افزایش کربوهیدرات در تخم مرغ، میتواند انرژی مضاعفی را برای جنین به ارمغان آورده و استفاده از اسیدهای آمینه به منظور گلوکونئوژنز را کاهش دهد؛ در نتیجه به سنتز پروتئین در ماهیچه جنین و متعاقباً به رشد بهتر آن در دوران پرورش کمک نماید. از سوی دیگر، غلظت داخل تخم مرغی کربوهیدراتها کمتر از 1% کل مواد مغذی بوده و فقط 3/0% آن گلوکز آزاد است. بنابراین تزریق داخل تخم مرغی کربوهیدراتها، میتواند نقش مهمی در عملکرد جوجهها داشته باشد. روشکار: در این مطالعه به بررسی 15 مقاله در زمینهی مذکور پرداخته شد. بحث و نتیجهگیری: کربوهیدرات اصلی مورد مطالعه در 83% مطالعات، گلوکز بوده و بهترین نتایج با تلقیح mg75 گلوکز حاصل شده است. اثرات مالتوز، ساکارز، دکستروز و فروکتوز نیز مورد مطالعه قرار گرفتهاند. در 50% مطالعات، کربوهیدرات مورد مطالعه در سن 5/18–7 روزگی و در مایع آمنیوتیک تزریق شده بود. تزریق کربوهیدراتها به تخم مرغ، موجب بهبود رشد ویلیها شده و قابلیت جذب مواد را در رودهی جوجه افزایش میدهد؛ اگرچه که این امر در برخی موارد صادق نبوده است. اگرچه تلقیح کربوهیدرات به تخم مرغ سبب افزایش وزن جوجه در هنگام تفریخ شد، اما میزان تفریخ را کاهش داد. به نظر میرسد که علت اصلی کاهش تفریخ، نقص در تکنیک استفاده شده باشد. تلقیح گلوکز باعث افزایش وزن نهایی جوجه و بهبود ضریب تبدیل شد، اما چنین اثری در رابطه با مالتوز مشاهده نگردید. اثر مطلوب مالتوز در افزایش وزن جوجه در هنگام تفریخ، بیش از گلوکز بود اما همچنان، گلوکز بهترین گزینه برای بهبود عملکرد جوجه پس از تفریخ میباشد. پیشنهاد میشود مطالعات بیشتری به منظور تعیین تکنیکهای مناسب، دوز و محل تزریق مواد مغذی به تخم مرغ انجام شود.
)