مقدمه: با توجه به کاربرد گسترده نانوذرات ZnO در زمینه های مختلف، قابل تصور است که بدن انسان ممکن است خواسته یا ناخواسته در معرض این نانوذرات قرار گیرد. با صنعتی شدن نانوتکنولوژی، مواجه عموم با نانوذرات در آینده نزدیک افزایش خواهد یافت؛ لذا بررسی اثرات دوزهای مختلف این نانوذرات و اثرات آنها برسلامتی حائز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ضایعات حاصل از نانوذره اکسید روی بر روی بافت نای می باشد. روش کار: در مطالعه انجام شده، 30 موش صحرایی نر نژاد ویستار به 3 گروه ده تایی شامل کنترل، شم (تحت درمان با نرمال سالین) و گروه نانو ذره اکسید روی دریافت کننده دوز mg/kg 75 وزن بدن به صورت تزریق داخل صفاقی دو بار در هفته به مدت چهارهفته تقسیم شدند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبی از داروی کتامین- زایلازین بی هوش گردیده و پس از کالبدگشایی بافت نای جدا گردیده و سپس نمونه های بافتی درون ظروف نمونه برداری پاتولوژی محتوی محلول فرمالین بافر 10% تثبیت و مراحل پاساژ بافتی، تهیه بلوک های پارافینی و تهیه برش های 5 میکرونی انجام شد. لام های آماده شده به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرارگرفتند. بحث و نتیجه گیری: دربررسی هیستوپاتولوژیک بافت نای دردوزmg/kg 75 درمقایسه با گروه کنترل ضایعات تنها شامل پرخونی بود، نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد نانوذرات اکسیدروی دارای اثرات سمی بر روی بافت نای میباشد لذا آلودگی زیست محیطی و مواجهه این ذرات با سیستم تنفسی انسان میتواند عوارض جبران ناپذیری را سبب شود.
)