مقدمه: گیاهان دارویی به دلیل ویژگی های درمانی و دارویی موجود در عصاره های خام این گیاهان به صورت سنتی در درمان بسیاری ازبیماری های انسانی استفاده می شوند. با توجه به اینکه گیاهان یکی از منابع طبیعی مهم آنتی اکسیدانی محسوب می شوند، در سال های اخیر استفاده از فراورده های گیاهی در ممانعت از عوامل بیماریزا به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. ماده مؤثر موجود در گیاه گل محمدی ژرانیول نام دارد. در این مطالعه به ارزشیابی و تحقیق در خصوص اثرات احتمالی ژرانیول بر بافت ریه موش صحرایی می پردازیم. روش کار: در این تحقیق حیوانات به طور تصادفی به 3 گروه 10 تایی شامل گروه کنترل، گروه شم و گروه تحت درمان با ژرانیول تقسیم شدند. گروه کنترل ماده خاصی دریافت نکردند. گروه شم نرمال سالین و گروه ژرانیول دوز mg/kg 100 را دریافت کردند. این مراحل به طور همزمان و طی چهار هفته انجام شد. حیوانات در پایان روز 28 توسط ترکیبی از داروی کتامین- زایلازین بی هوش گردیده و پس از کالبدگشایی بافت ریه جدا گردیده و سپس نمونه های بافتی درون ظروف نمونه برداری پاتولوژی محتوی محلول فرمالین بافر 10% تثبیت و مراحل پاساژ بافتی، تهیه بلوک های پارافینی و تهیه برش های 5 میکرونی انجام شد. لام های آماده شده به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرارگرفتند. بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج حاصله از بررسی های هیستوپاتولوژی؛ گروه دریافت کننده ژرانیول هیچ گونه آثار مخربی در بافت ریه نداشته و این ماده موثره به عنوان ترکیبی امیدوار کننده برای جلوگیری از آثار زیان بار ترکیبات سمی پیشنهاد می گردد. چنین تحقیقاتی همچنین می تواند یک ابزار مناسب برای بررسی مکانیسم عمل عصاره گیاهان در داخل بدن را ارائه دهد.
)