بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک ناشی از نانو ذره اکسید روی بر روی بافت ریه در موش صحرایی نر نژاد ویستار

نویسنده

گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران

چکیده

مقدمه: استفاده از مواد در مقیاس نانو به سرعت توسعه یافته و عناصر اکسید شده مانند اکسید روی به صورت نانوذره تولید و در موارد گوناگون استفاده می گردند. قرار گرفتن در معرض نانوذرات اکسید روی منجر به تجمع نانوذرات در اندام های مختلف شده که باعث آسیب سلولی می شود لذا بررسی اثرات دوزهای مختلف این نانوذرات و اثرات آنها برسلامتی حائز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ضایعات حاصل از نانوذره اکسید روی بر روی بافت ریه می باشد. روش کار: در این مطالعه 30 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار 12-10 هفته ای،  با وزن تقریبی 20±220 گرم استفاده شد که به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی شامل کنترل، شم و درمان تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت نکرد، گروه شم نرمال سالین و گروه تحت درمان با نانوپارتیکل اکسید روی با دوز mg/kg 75 را دوبار در هفته به مدت 4 هفته به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبی از داروی کتامین- زایلازین بی هوش گردیده و پس از کالبدگشایی بافت ریه جدا گردیده و در فرمالین بافر 10% تثبیت شد. نمونه های بافتی پس از انجام مراحل پاساژ بافتی به کمک میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری: متعاقب این بررسی هیستوپاتولوژیک، درگروه نانوپارتیکل اکسید روی (دوز mg/kg 75) در مقایسه با گروه کنترل ضایعات به شکل: پرخونی، نکروز، اینفیلتریشین التهابی-آماسی و هایپرپلازی مجاری تظاهر یافت. آسیب شدید به سیستم تنفسی همراه با التهاب وضایعات هیستوپاتولوژی دراین پژوهش نشان می دهد مواجهه با نانوذرات اکسید روی در محیط زیست می تواند سلامت انسان ها را به خطر اندازد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

-

نویسنده [English]

  • - -

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار