بررسی تاثیر تجویز دوزهای مختلف آلوکسان بر تغییرات قند خون در موشهای صحرایی نر نژاد ویستار

مقدمه: دیابت به عنوان یکی از مهمترین بیماریهای عصر حاضر که علامت پاتوگنومونیک آن هایپرگلایسمی میباشد، تأثیر قابل توجهی بر سلامت، سبک زندگی، طول عمر و نیز سیستم مراقبتهای بهداشتی دارد. استفاده از مدلهای تجربی دیابت به دلایل در دسترسبودن، امکان مداخله یکسان، قابلیت مانیتورینگ و ممانعت از آسیب به انسان در حین مطالعه در جهان گسترش یافتهاند. از جمله این مطالعات تجربی استفاده از سایتوتوکسیکهای گلوکز همچون آلوکسان است. آلوکسان با تولید زنجیرهای گونه های فعال اکسیژن سبب تخریب انتخابی سلولهای بتای پانکراس میگردد. القای دیابت تجربی با آلوکسان با دوزهای مختلف مورد بحث است. از اینرو، هدف از این مطالعه تاثیر تجویز دوزهای مختلف آلوکسان بر تغییرات قند خون در موشهای صحرایی نر نژاد ویستار بود. روش کار: 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: کنترل (C)؛ دیابتی با دوز آلوکسان 120 میلیگرم بر کیلوگرم (S1) و دیابتی با دوز آلوکسان 150 میلیگرم بر کیلوگرم (S2). آلوکسان به صورت تک دوز و به صورت داخل صفاقی تجویز گردید. طول دوره مطالعه 21 روز بود. در ابتدا و انتهای دوره مطالعه سطح گلوکز خون حیوانات توسط گلوکومتر دیجیتال اندازهگیری شد. دادهها توسط نرم افزار SPSS 23 و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (one-way ANOVA) و تست تعقیبی توکی (Tukey’s test) آنالیز شدند. بحث و نتیجهگیری: سطح گلوکز خون در گروه S2 بیشتر از گروه S1 بود (P < 0.05). تعداد موشهای تلف شده در گروه S2 برابر با 4 سر موش صحرایی بود. در گروه S1 تلفاتی مشاهده نشد. این مطالعه نشان داد که آلوکسان تجویزی با دوز 150 میلیگرم بر کیلوگرم دیابت شدیدتری ایجاد میکند، اگرچه تلفات نیز درپی دارد. انجام مطالعات بیشتر جهت درک پاتوفیزیولوژی دیابت القایی با آلوکسان ضروری است.