مقدمه : فارماکولوژی و سم شناسی دامپزشکی شاخه های مهمی هستند که پیوسته در حال تغییرند .در توسعه یک داروی جدید سم شناسی تعیین کننده شکست یا موفقیت دارو هستند . در گونه های مختلف حیوانی تفاوت های بسیاری در متابولیسم و دفع مواد شیمیایی وجود دارد . سم شناسی برای کنترل باقی مانده های دارویی در بدن حیوانات و اندازه گیری غلظت آلاینده ها و آفت کش ها در غذا به کار می رود و اخذ نمونه از پلاسما ،بافت ،کبد ،پر و مو و ... انجام می گیرد .فارماکولوژی دزهای درمانی و سم شناسی دزهای مسمومیت زای یک دارو را نشان می دهند .وظیفه مشترک این دو علم این است که مخاطرات را در رابطه با اکوسیستم ،انسان و حیوان کاهش دهند .روش کار: یک پیش نیاز برای انجام مطالعات بالینی انجام آزمایش سم شناسی برای شناخت اثرات سمی داروها با دز بالاتر از دز درمانی است با این شناخت می توان دارو را در بهترین دز و فاصله زمانی تجویز کرد و به بهترین نقطه اثربخشی دارو رسید .سم شناسان دامپزشکی باید بدانند چه موادی سمی هستند ،محل اثر آن ها کجاست و روند مسمومیت زایی چیست ؛ارزیابی سمیت برای انسان و حیوان همراه ،شناخت نوع ماده سمی و درمان آن است .رابطه بین فارماکوکینتیک و اثرات دارویی توسط PK/PD نشان داده می شود که PK رابطه بین دز ،متابولیسم و زمان را بیان می کند و PD رابطه بین غلظت و زمان را بیان می کند .تاثیر مواد سمی بر نحوه بیان ژن ها نیز مورد مطالعه قرار گرفته است .در این رابطه ژن های کدکننده پروتئین در DNA و نحوه تنظیم بیان ژن توسط RNA مورد بررسی قرار می گیرند ؛از طریق تست هایی مانند HTS و ... می توان اثرات سمی روی DNA را بررس کرد . نتیجه گیری: سم شناسی میزان سموم دفع شده توسط حیوانات نظیر تخم مرغ ،گوشت ،شیر و ... را ردیابی می کند .این محصولات ممکن است دارای مقادیر زیادی فلزات سنگین ،سموم قارچی و باکتریایی باشند .
)