مقدمه: دامپزشکان به عنوان اولین پیش قراول شناسایی و تشخیص بیماریها، می توانند به بیماری مبتلا و خود بالقوه این بیماری های زئونوتیک را به خانواده و یا حیواناتی که مورد معاینه و مداوا قرار می دهند، انتقال دهند. این بیماری ها به عنوان یک خطر حرفه ای تمامی دامپزشکان خصوصا دانشجویان این رشته در اولین برخورد در بالین به حساب می آید. در مطالعه ای فقط 7/16% دانشجویان و 64% از دامپزشکان از بیماریهای حرفه ای مطلع بودند. روش کار: در این مقاله به معرفی یک مورد درماتوفیتوز بدن در یک دانشجوی دامپزشکی در اولین جلسه حضور در درمانگاه به دنبال معاینه یک گربه به ظاهر سالم خواهیم پرداخت و بر اهمیت آگاهی دانشجویان دامپزشکی از احتمال ابتلای گربه و سگ به اشکال مخفی و غیر آشکار، اهمیت پوشش محافظتی کامل هنگام معاینه، ضدعفونی لوازم معاینه پس از هر بار استفاده و گندزدایی محل های معاینه با داروهای قارچی کش و کنترل رطوبت محیط تاکید خواهد شد. تشخیص بیماری در این فرد بر اساس علائم بالینی، آزمایش مستقیم میکروسکوپی تراش های پوست و مشاهده میسلیوم های منشعب فراوان با تیغه میانی و آرتروکونیدی و جداسازی میکروسپوروم کنیس از محیط کشت قارچ شناسی صورت پذیرفت. تست حساسیت دارویی با روش CLSI M38-A2 انجام شد و با توجه به حساسیت خوب به فلوکونازول (1 μg/ml) و تربینافین ( 0.031 μg/ml ) بیمار بعد از یکماه با داروی فلوکونازول (200mg/day /1 week) پماد موضعی تربینافین 1% یکماه بهبود یافت. بحث و نتیجه گیری: توصیه می گردد در برنامه ریزی درسی علوم دامپزشکی، دستورالعمل های ایمنی و حفاظت گنجانده شود و در ابتدای آموزش در کارآموزی، بیمارستان و کلینیک ها دانشجویان در مورد خطرات احتمالی خصوصا در گروه های با ریسک بالا (مانند افراد با اختلال سیستم ایمنی، تحت درمان داروهای ایمونوساپرسیو، باردار)، روش های پیشگیری و کنترل اگاهی لازم داده شود.
)