بررسی مکانیسم جذب ایمونوگلوبولین های آغوز در نشخوارکنندگان نوزاد

مقدمه: در بدو تولد، سلول های اپیتلیال روده باریک بره، نابالغ بوده و قادر به جذب ملکول های بزرگ از قبیل ایمونوگلوبولین ها است. اگرچه پیش از این، دانشمندان این فرآیند جذب را تنها مختص به بخش پایانی روده باریک می دانستند (Comline و همکاران،a1951؛ Hardy، 1969؛ Staley و همکاران، a1972)، اما مطالعات بعدی نشان دادکه جذب از میان قسمت های روده باریک امکان پذیر می باشد (James و همکاران، 1979؛ Jochims و همکاران،1994). روش کار: به هر حال گفته می شود که فعالیت جذبی از دئودنوم تا ایلئوم افزایش یافته و در ایلئوم بیشترین میزان را دارد.مکانیسم جذب، ترکیبی از فرآیند میکروپینوسیتوز و انتقال به واسطه گیرنده است( Jochims  و همکاران، 1994). بعد از دریافت آغوز، شمار زیادی دانه ائوزینوفیلیک در قسمت راسی سلول های اپیتلیال روده ظاهر می شوند.این دانه ها از اتساع و ادغام شدن واکوئل هایی که در ناحیه راسی اپیتلیوم قرار دارند تشکیل شده اند، به نحوی که تجمع، انبساط و حرکت این واکوئل ها از قسمت راسی به قسمت قاعده ای سلول، هسته ها را تحت فشار قرار می دهد (Campbell و همکاران، 1977). جذب میکروپینیوسیتوزی هنگامی رخ می دهد که مولکول ها در تماس با سطح ویلوس سلول های روده قرار گیرند. پینوسیتوز با ورود مولکول ها به داخل کمپلکس توبولار راسی و تشکیل کپسول در واکوئل های حاصل می گردد. در مرحله بعد، واکوئل ها به غشای پایه مهاجرت کرده و محتویاتشان را به فضای خارج سلولی ترشح می کنند (مخبردزفولی،1386؛ Comline و همکاران،b1951؛Hardy، 1969؛  James و همکاران، 1987؛ Staley و همکاران، a1972). ایمونوگلوبولین های جذب شده به خون مجددا به روده ترشح می شوند و وجود  آنان در روده در پیشگیری بسیاری از موارد اسهال از قبیل اسهال روتاویروسی و کرونا ویروسی موثر است. بحث و نتیجه گیری: وقتی نوزادان بلافاصله پس از تولد آغوز می خورند، آغوز وارد دستگاه گوارش آنها می شود. با توجه به اینکه سطح فعالیت پروتئولیتیک دستگاه گوارش نوزادان پایین بوده و مهارکننده های تریپسین نیز در آغوز وجود دارند، لذا پروتئین های آغوز تخریب نشده و سالم به روده باریک می رسند. نهایتا ایمونوگلوبولین های جذب شده جریان عمومی خون می رسند و بدین ترتیب، نوزادان، ایمونوگلوبولین های مادری زیادی را دریافت می کنند (تاج بخش، 1366).