تأثیر تغذیه سطوح مختلف نانو اکسید روی به جای اکسید روی بر ایمونوگلوبولین‌ها و شمارش سلول‌های خونیِ میش در دوره پیش و پس از زایش

مقدمه: روی (Zn) تأثیر زیادی بر رشد، بیان ژن، ایمونوگلوبولین‌ها، هورمون‌ها و انزیم‌ها و عملکرد ایمنی دارد. امروزه از نانوذرات روی استفاده فراوانی می‌شود، اما درباره آثار منفی یا مثبت نانوذرات بر سلامت دام اطلاعات کافی وجود ندارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر دو سطح نانواکسید روی بر غلظت ایمونوگلوبولین‌ها و سلول‌های خونی در میش در دوره‌های حساس پیش و پس از زایش بود. روش کار: چهل رأس میش کردی خراسان در 4 گروه (10 تکرار)، یکی از جیره‌های حاوی 1- اکسید روی در سطح NRC، 2- نانواکسید روی در سطح NRC، 3- اکسید روی دو برابر NRC، یا 4- نانواکسید روی دو برابر NRC را از 2 ماه پیش تا یک ماه پس از زایش دریافت کردند. خونگیری 3 ساعت پس از تغذیه در روزهای 7 پیش از زایش و یک و 21 پس از زایش انجام شد. غلظت ایمونوگلوبولین‌های G، M و A، تعداد افتراقی گلوبول‌های سفید و درصد هماتوکریت تعیین، و اطلاعات توسط آزمایش فاکتوریل 2×2 (شکل اکسید یا نانواکسید روی در دو دوز) تجزیه شد. بحث و نتیجه‌گیری: دوزهای مختلف نانواکسید روی تأثیر منفی و نامطلوب یا مثبت بر ایمونوگلوبولین‌ها، هماتوکریت، کل گلوبول‌های سفید و درصد نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت و ائوزینوفیل خون در دوره پیش و پس از زایش نداشت (05/0<P). تمامی فراسنجه‎های مذکور در دامنه مطلوب سلامت برای گوسفند باقی ماندند. نتایج مطالعه حاضر سمیت نانوذرات اکسید روی را بر برخی صفات ایمنی به شکل وابسته به دوز نشان نداد؛ بنابراین مواجهه با نانوذرات نتوانست خطر یا سودی را از این نظر ایجاد کند. به هر حال، آزمایش‌های بیشتری برای مشخص شدن آثار مختلف نانوذرات اکسید روی بر صفات ایمنی دام باید انجام شود. نتیجه دیگر آنکه مصرف اکسید روی (با قیمت مناسب) در دوز کمتر برای حفظ ایمنی میش در دوره پر تنش پیرامون زایش کافی است.