مطالعه تاثیر تجویز تزریقی عصاره الکلی گیاه بابونه بر ایمنیزایی در برههای نوزاد

در این مطالعه، تاثیر تجویز عصاره بابونه بر جذب ایمونوگلوبولین G آغوز در برههای نوزاد مورد بررسی قرار گرفت. گیاه بابونه، از ترکیبات استروئیدی غنی بوده و فرضیه این پژوهش این است که این ترکیبات استروئیدی با اثر بر انتروسیتهای روده، از پدیده بستهشدن رودهها جلوگیری کرده و جذب ایمونوگلوبولینهای آغوز را  افزایش میدهند. در این پژوهش، تجویز عصاره بصورت تزریق داخل وریدی در دستور کار قرار گرفت. بدین منظور، عصاره اتانولی قابل تزریق گیاه بابونه با غلظت 25 میلیگرم بر میلیلیتر تهیه شد. 20 راس بره به ظاهر سالم در 4 گروه به طور کاملاٌ تصادفی قرار گرفتند: 1)تجویز عصاره بابونه به مقدار کم (تیمار یک: 5/5 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم وزن دام)، 2)تجویز عصاره بابونه به مقدار متوسط (تیمار دو: 11 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم وزن دام)، 3)تجویز عصاره بابونه به مقدار بالا (تیمار سه: 22 میلیگرم به ازای کیلوگرم وزن دام) و 4)گروه شاهد (تجویز دو سیسی نرمال سالین)، درمانها نیم ساعت پس از تولد برهها انجام شد. عصاره بابونه به شکل آهسته داخل وریدی (ورید وداج) قبل از خوراندن آغوز تزریق گردید. اختلاف معنیداری در غلظت IgG سرم برههای تیمار سه و شاهد در ساعت 48 مشاهده نشد (P=0/865). برههای تیمار یک و تیمار دو، افزایش معنیداری را در ساعت 18 در مقایسه با برههای تیمار سه و شاهد نشان دادند (به ترتیب تیمار یک و تیمار سه، تیمار یک و شاهد، تیمار دو و تیمار سه و تیمار دو و شاهد. تفاوت بین برههای تیمار یک و تیمار دو در ساعت18 و 48 معنیدار نبود. نتایج حاصل نشانداد که استفاده از عصاره بابونه در دزاژهای 5/5 و 11میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تاثیری معنی دار در جذب ایمونوگلوبولینهای آغوز داشته است.