مطالعه هیستوپاتولوژی تاثیر نانوذرات اکسید روی بر بافت پانکراس متعاقب تزریق داخل صفاقی در موش صحرایی نژاد ویستار

مقدمه: نانوذرات اکسید روی برای اهداف صنعتی و خانگی استفاده می شود که می تواند موجب آلودگی گسترده محیط زیست شود. با توجه به آنکه ایمنی زیستی نانوذرات اکسید روی هنوز یک مسئله بحث برانگیز است و این نانو ذرات به میزان فراوان به روش صنعتی تولید شده و می توانند از مسیرهای گوناگون وارد بدن انسان شوند، مطالعه حاضر ضروری به نظر می رسد. روش کار: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه کنترل، شم دریافت کننده سالین و گروه دریافت کننده نانوذرات اکسید روی (75 میلی گرم/کیلوگرم دوبار در هفته) تقسیم بندی شدند. موش ها در شرایط استاندارد، با درجه حرارت 2±23، رطوبت نسبی 5 ±55، ﺳﻴﻜﻞ ﻧﻮری دوازده ﺳﺎﻋﺖ روﺷﻨﺎﻳﻲ و دوازده ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎرﻳﻜﻲ و با دسترسی آزاد به آب و غذا ﻧﮕﻪ داری شدند. این آزمایش برای مدت 28 روز طراحی شد. در پایان دوره آزمایش بافت پانکراس جدا گردیده و پس از انجام مراحل مختلف پاساژ بافتی به کمک میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در بافت پانکراس گروه کنترل هیچ ضایعه میکروسکوپی دیده نشد؛ در صورتی که در گروه دریافت کننده نانوپارتیکل اکسید روی اینفیلتریشن سلول های آماسی، نکروز و پرخونی مشاهده شد. اگرچه این فلز در بسیاری از موارد از جمله تولید محصولات مهم انسانی مورد استفاده قرار می گیرد؛ اما آلودگی زیست محیطی و اثرات سمی آن عاملی بالقوه برای تهدید سلامت انسان به شمار می رود. نتایج حاصل از این تحقیق اثرات سمی نانوذرات اکسید روی بر روی بافت پانکراس را تایید می کند.