ارزیابی دوز اولیه امولسیون چربی داخل وریدی در خرگوش‌های بیهوش شده با کتامین

  استفاده از امولسیون چربی داخل وریدی ILE، روش جدیدی برای درمان سیستمیک مسمومیت با بی حسی های موضعی می باشد. البته این درمان محدود به داروهای بی حسی موضعی نبوده و برای احیا مسمومیت های ناشی از داروهای محلول در چربی هم در انسان و هم در حیوانات نیز میتواند مورد استفاده واقع شود. هم اکنون در طب دامپزشکی دوز توصیه شده ای برای تجویز ILE در سمیت های داروهای بی حس کننده موضعی و یا سمیت داروهای لیپوفیلیک وجود نداشته و براساس دستورالعمل های انسانی و گزارشات موردی در حیوان و آزمایشات تجربی انجام گرفته است. هدف این مطالعه ارزیابی دوز اولیه امولسیون چربی داخل وریدی در خرگوش‌های بیهوش شده با کتامین می باشد. در این مطالعه از 20 سر خرگوش نر نژاد نیوزلندی استفاده شد. گروه‌های آزمایشی شامل دو گروه کنترل (دریافت کننده نرمال سالین) و دو گروه دریافت کننده ILE بودند. حیوانات هر چهار گروه مورد تجویز کتامین mg/kg 75 و زایلازین mg/kg 5 قرار گرفتند. پس از القای بیهوشی، هرچهار گروه کتامین به صورت انفوزیون داخل وریدی به مدت 15 دقیقه دریافت کردند. در دو گروه از چهار گروه مذکور تبدیل دوز براساس فرمول زیر صورت گرفت:
Human equivalent dose (HED) =animal dose (mg/kg) *km ratia
 سپس برخی شاخص‌های مرتبط با بیهوشی، کاتالپسی و پارامتر‌های همودینامیک مورد سنجش قرار گرفتند که کاهش مدت زمان بی دردی در گروه ILE تبدیل شده، در مقایسه با ILE امریکایی مشاهده گردید. در رابطه با مدت زمان بیهوشی (AT) علی رغم وجود روند کاهشی در گروه ها اختلاف معناداری در سطح p<0.05 مشاهده نگردید. در مقایسه مدت کاتالپسی (DC) در گروه های مورد مطالعه، در گروه های ILE نسبت به گروه های کنترل افزایش مدت کاتالپسی مشاهده شد که این افزایش در سطح  معنادار نبود. در مورد قرار گرفتن در حالت جناغی (MAT) و زمان خروج از بیهوشی (ET) شاهد روند افزایشی در گروه های ILE نسبت به نرمال سالین هستیم. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه تعیین کردن پروتکل دوز مناسب برای ILE به مطالعات بیشتری نیاز دارد.