بررسی شیوع و جراحات ناشی از تریکوموناس گالینه در جمعیت های بوقلمون و کبوتر: مقاله مروری

نویسنده

چکیده

مقدمه: بیماری تریکومونیازیس به عنوان یکی از بیماری های شایع در زمینه طیور زینتی بالاخص کبوتر مطرح است؛ تقریبا تمام کبوتر ها به این انگل الوده اند. این ارگانیسم از طریق تغذیه ی جوجه ها از مادران الوده و جفت گیری منتقل می شود. در جمعیت های بوقلمون، الودگی از طریق اب نوشیدنی و غذای الوده هم منتقل می شود. پرندگان بالغ بیشتر حامل این انگل هستند و عوارض بیشتر در جوجه ها دیده می شود. روش کار: هدف از انجام این مطالعه، مروری بر درصد پراکندگی و ضایعات ناشی از بیماری تریکومونیازیس در گله های بوقلمون و کبوتر در ایران می باشد. حساس ترین پرنده به این انگل کبوتر می باشد ولی در ماکیان و بوقلمون نیز می تواند سبب ایجاد ضایعات نکروتیک چرکی _ پنیری در قسمت های بالایی دستگاه گوارش شود. این بیماری در کبوتر با نام قانقاریای دهان نیز شناخته می شود. انگل ایجادگر این بیماری بیشترین ضایعات را در بخش بالایی دستگاه گوارش ایجاد می کند. از علائم این بیماری می توان به بی اشتهایی، عدم تعادل، چرت زدن، چینه دان پاندولی، ترشحات زرد بدبو در دهان، جراحات پنیری در دهان، حلق و چینه دان اشاره کرد. تشخیص بیماری با توجه به تاریخچه، علائم کلینیکی و کالبد گشایی، تشخیص میکروسکوپی یا کشت عامل صورت می گیرد. بحث و نتیجه گیری: اطلاعات درباره ی شیوع این بیماری متفاوت است؛ فاکتور های سنی و فصلی بر میزان شیوع بیماری اثر دارند. در مناطق مختلف ایران گزارش هایی از الودگی به تریکوموناس گالینه در کبوتران وجود دارد اما مطالعات اندکی در رابطه با ان بر روی بوقلمون انجام گرفته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

-

نویسنده [English]

  • - -

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار