مقدمه و هدف: استفاده از آنتی
اکسیدانها یکی از مهمترین روشهای جلوگیری از فساد اکسیداتیو چربی در مواد غذایی می
باشد. در این ارتباط آنتی اکسیدانهای سنتزی مانند بوتیلیتد هیدروکسی تولوئن (BHT) و بوتیلیتد
هیدروکسی آنیزول (BHA) با اثر مهاری بر روی رادیکالهای پراکسیل
روی زنجیره های کربنی اسیدهای چرب و همچنین رادیکالهای آزاد آغازگر اکسیداسیون
چربیها سالهاست که برای کنترل فساد مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند( 5). با
اثبات اثرات زیانبار این نگهدارنده های شیمیایی بر سلامت انسان، توجه محققان و
همچنین مردم به سمت استفاده از افزودنیهای طبیعی به خصوص با منشاء گیاهی جلب شده
است. با توجه به مطالب ذکر شده هدف از انجام این مطالعه مقایسه ظرفیت آنتی
اکسیدانی سه اسانس گیاهی اسطوخودوس، لیموترش و مریم گلی می باشدکه با اثرات دارویی
اثبات شده مورد توجه مصرف کنندگان هستند. مواد و روش کار: میزان دفاع آنتی اکسیدانی اسانس های مذکور با
استفاده از تکنیک های 2و2 دی فنیل - 1- پیکریل هیدرازیل بر مبنای درصد مهار تولید
رادیکال آزاد با روش اسپکتروفتومتری تعیین گردید. برای انجام این آزمایش 50
میکرولیتر از غلظت های مختلف اسانسها به 5 میلی لیتر محلول 004/0 درصد DPPH یا 2و2-دی فنیل-1- پیکریل هیدرازیل در متانول
اضافه گردید. بعد از 30 دقیقه گرمخانه گذاری در دمای اتاق جذب نوری محلول ها در
برابر متانول خالص در طول موج 517 نانومتر قرائت گردید. بعد از این مرحله درصد
مهار رادیکالی توسط اسانسهای مختلف (I%) و همچنین
غلظت مهاری 50 درصد (IC50)
آنها توسط نمودار محاسبه گردید. نتایج و بحث: نتایج این مطالعه
نشان داد که که اسانس اسطوخودوس
(IC50= 5194 µg/ml) دارای قدرت
آنتی اکسیدانی بهتری درمقایسه با اسانسهای دیگر بوده و بعد از این اسانس، اسانسهای
مریم گلی (IC50=
6100 µg/ml) و لیموترش (IC50=
8578 µg/ml) به ترتیب در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند.
با اثبات اثرات آنتی اکسیدانی بهتر نسبت به دو اسانس دیگر، اسانس اسطوخودوس می
تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی و در دسترس ، در صنایع غذایی و دارویی مورد
استفاده قرار گیرد.
)