مقدمه و هدف: با اینکه امروزه
تعدادی از عوامل بیماری زا به عنوان مشکل جدی جوامع مختلف مطرح شده اند اما هنوز
سالمونلا ها به عنوان یک عامل بیماری زا در صدر عوامل بیماری های مشترک بین انسان
و حیوان مطرح هستند.سالمونلا انتریتیدیس یکی از دلایل اصلی مسمومیت های غذایی با
منشأ باکتریایی است و می تواند با مصرف تخم مرغ و گوشت طیور ارتباط داشته باشد.
سالمونلا اجزای متحرکی مانند اینتگران ، ترانسپاسون
و پلاسمید دارد که از طریق آنها ژن های
مقاومت آنتی بیوتیکی منتقل می شوند. هدف از این بررسی فراوانی ژن اینتگران کلاس یک
در سالمونلا انتریتیدیس در نمونه های جدا شده از انسان و طیور در استان کرمان می
باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه 15
جدایه سالمونلا انتریتیدیس از انسان در سطح بیمارستان ها و 15 جدایه از طیور
مرغداری های استان کرمان مورد بررسی قرار گرفت.جدایه ها پس از تایید در دمای 20-
درجه سانتی گراد در محیط مایع لوریا برتانی براث به همراه 30 درصد گلیسرول نگه
داری شدند. آزمایش PCR برای بررسی حضور اینتگران کلاس یک در جدایه ها انجام شد. نتایج و بحث : به طور کلی 30
جدایه مورد بررسی قرار گرفت که 7/54% (23 جدایه) دارای اینتگران
کلاس 1 بودند. 8 جدایه (33/53) از طیور و15 جدایه(33/73%) از انسان مثبت بودند. مطالعه پیش رو فراوانی بالای حاملان
اینتگران مثبت را دربین سالمونلا انتریتیذیس انسان و طیور را نشان می دهدو این قضیه می تواند به علت درصد بالای
سالمونلاها ی مقاوم به چندین آنتی بیوتیک باشد.
لادن منصوری نژند*، پریسا امینی2, . (1391). فراوانی ژن اینتگران کلاس یک در سالمونلا انتریتیدیس در نمونه های جدا شده از انسان و طیور در استان کرمان. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), 236-236.
MLA
لادن منصوری نژند*، پریسا امینی2. "فراوانی ژن اینتگران کلاس یک در سالمونلا انتریتیدیس در نمونه های جدا شده از انسان و طیور در استان کرمان", تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4, 1, 1391, 236-236.
HARVARD
لادن منصوری نژند*، پریسا امینی2, . (1391). 'فراوانی ژن اینتگران کلاس یک در سالمونلا انتریتیدیس در نمونه های جدا شده از انسان و طیور در استان کرمان', تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), pp. 236-236.
VANCOUVER
لادن منصوری نژند*، پریسا امینی2, . فراوانی ژن اینتگران کلاس یک در سالمونلا انتریتیدیس در نمونه های جدا شده از انسان و طیور در استان کرمان. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 1391; 4(1): 236-236.