بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک ناشی از اثر ترمیمی ویتامین ث بر بیضه موش سوری به دنبال تجویز طولانی مدت مس

 مقدمه و هدف: از آنجا که مس
به عنوان یکی از عناصر دارای اثر سمیت بر بافت بیضه مطرح می باشد، هدف از این
مطالعه بررسی اثر ترمیمی ویتامین ث بر بافت بیضه به دنبال تجویز طولانی مدت مس در
موش سوری می باشد.  مواد و روش کار: بدین منظور 48
سر موش نر بالغ، نژاد NMRI در 4 گروه به شرح زیر بررسی شدند:  گروه نرمال: شامل موشهایی که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش
گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت می نمودند. گروه کنترل
مس: شامل موشهایی که میزان 2/0 میلی لیتر،
در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل
صفاقی دریافت می نمودند. گروه کنترل ویتامین ث: شامل موشهایی که 1/0 میلی لیتر به
صورت داخل صفاقی ویتامین ث و روزانه 2/0 میلی لیتر آب مقطر به روش گاواژ دریافت می
نمودند.گروه تیمار: شامل موشهایی که 1/0
میلی لیتر به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 2/0 میلی لیتر، در روز محلول سولفات مس
در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت می نمودند. در پایان هفته چهارم و ششم پس از کالبد
گشایی از 6 سر موش از هر گروه، نمونه های بیضه اخذ و در فرمالین تثبیت، آنگاه با
هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج و بحث: در گروه کنترل مس درجات مختلفی از دژنراسیون
لوله های منی ساز دیده شد. برخی لوله ها فاقد اسپرماتید و اسپرماتوزوا بودند و در
آن ها فقط سلول های سرتولی، اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت اولیه دیده می شدند. در
حالیکه در گروه تیمار بافت بیضه ساختار طبیعی داشت و لوله های منی ساز واجد رده
های مختلف سلول های زایا از اسپرماتوگونی تا اسپرماتوزوا بودند. لذا می توان ادعا
نمود که تجویز، ویتامین ث تا حدود زیادی اثر آسیب رسان تجویز طولانی مدت مس با
مقادیر یاد شده، را ترمیم می نماید.