تشی(Hystrix indica)، میزبان واسط لینگواچولا سراتا و خطری بالقوه در ایجاد سندرم هالزون

 مقدمه و هدف: لینگواچولا سراتا، انگلی با گسترش جهانی است.
میزبان اصلی، سگ و میزبانهای واسط، علفخواران هستند. انسان در اغلب موارد بعنوان
یکی از میزبانهای واسط، با بلعیدن تخم آلوده می شود. اما ممکن است بعنوان میزبان
تصادفی، نوچه‌ی انگل را از طریق امعاء و احشاء آلوده دریافت کند. این
شکل از بیماری، سندرم هالزون نامیده می شود. تشی (Hystrix indica)،‌ بزرگترین
جونده ایران در مناطق مختلف اقلیمی دنیا و ایران زندگی می کند. در برخی از مناطق،
گوشت و امعاء و احشاء این حیوان علفخوار بر طبق یک باور عامیانه، به مصرف انسان می
رسد. هدف از مطالعه حاضر، معرفی این جونده بعنوان یکی از میزبانهای واسط انگل و
خطری بالقوه برای ایجاد سندرم هالزون در انسان است.  مواد و روش کار: دو قطعه تشی جهت
بررسی به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده امپزشکی شیراز ارجاع و دستگاه گوارش آنها
به صورت سیستماتیک مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، از بافت روده و غدد لنفاوی
مزانتریک هر دو حیوان، تعدادی انگل زبانی شکل به طول 6-4 میلی متر به دست آمد. بمنظور بررسی بیشتر،
نمونه‌ ها با رنگ کارمین رنگ آمیزی شده و پس از
مونته کردن با چسب کانادا بالزام، مورد بررسی دقیق تر قرار گرفتند.  نتایج و بحث: بررسی ویژگی های
مورفولوژیک شامل اندازه، شکل دهان، تعداد و شکل قلاب های اطراف دهان و وجود خارهای
منظم سطحی در سطح بدن، نشان داد که انگل جدا شده، مرحله‌ی نوچه‌ی
لینگواچولا سراتا می باشد. بدین ترتیب می توان این حیوان علفخوار را بعنوان یکی از
میزبانهای واسط انگل معرفی نمود. از آنجا که بر طبق یک باور عامیانه، مصرف گوشت و
نیز امعاء و احشاء این جونده در برخی از مناطق کشور متداول است بنظر می رسد که
آلودگی آن با نوچه‌ی لینگواچولا سراتا، ممکن است با ایجاد سندرم هالزون در مصرف کنندگان همراه
باشد.