ارزیابی هیستوپاتولوژیکی اثر تجویز طولانی مدت نانوامولسیون کافئین برکلیه، کبد و قلب در موش صحرایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه زابل

2 گروه علوم پایه،دانشکده دامپزشکی ،دانشگاه زابل ،زابل، ایران

3 گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی،دانشگاه زابل ،زابل، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: با گسترش کاربردهای نانوذرات، ارزیابی ایمنی زیستی آنها به‌ویژه در بافت‌های حیاتی ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک مصرف مزمن نانوامولسیون کافئین در دوزهای مختلف بر بافت‌های کبد، کلیه، قلب، مغز و بیضه موش‌های صحرایی نر انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی نر بالغ به‌طور تصادفی در چهار گروه (یک گروه کنترل و سه گروه تجربی) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به‌مدت دو ماه، نانوامولسیون کافئین را با دوزهای ۵، ۱۵ و ۳۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند. در پایان دوره تیمار، حیوانات تحت بیهوشی ترکیبی (کتامین و زیلازین) همراه با پیش‌گیری از درد (ترامادول) قرار گرفته و نمونه‌برداری انجام شد. نمونه‌های بافتی جهت بررسی‌های هیستوپاتولوژیک و نمونه‌های خون جهت ارزیابی شاخص‌های بیوشیمیایی سرم جمع‌آوری گردیدند.

یافته‌ها: بررسی‌های هیستوپاتولوژیک نشان داد که صرفاً در گروه دریافت‌کننده بالاترین دوز کافئین (۳۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم)، تغییرات خفیف عروقی (از جمله پرعروقی) در بافت کلیه مشاهده شد، بدون آنکه شواهدی از نکروز یا التهاب وجود داشته باشد. تمامی بافت‌های دیگر شامل کبد، قلب، مغز و بیضه‌ها، ساختار هیستولوژیک طبیعی خود را حفظ کرده و هیچ تغییر پاتولوژیک در آن‌ها مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه حاکی از ایمنی نسبی نانوامولسیون کافئین در دوزهای پایین تا متوسط بر بافت‌های مورد بررسی می‌باشد. با این حال، مشاهده تغییرات عروقی در کلیه در دوز بالا، لزوم انجام مطالعات بیشتر به‌ویژه در زمینه ارزیابی ایمنی کاربردهای بلندمدت دوزهای بالا را مورد تأکید قرار می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Histopathological investigation of the Long-Term Effects of Nanoemulsion Caffeine Administration in Rats

نویسندگان [English]

  • **** hajinezhad 1
  • h h 2
  • a a 2
  • h h 3
1 uni zabol
2 h
3 h
چکیده [English]

With the expanding applications of nanoparticles, assessing their biocompatibility, particularly in vital tissues, has become increasingly important. This study aimed to investigate the histopathological effects of chronic administration of caffeine nanoemulsion at different doses on the liver, kidney, heart, brain, and testicular tissues of male Wistar rats. In this experimental study, 40 adult male rats were randomly assigned to four groups: one control group and three experimental groups receiving caffeine nanoemulsion orally at doses of 5, 15, and 30 mg/kg body weight per day for two months. At the end of the treatment period, animals were anesthetized using a combination of ketamine and xylazine, with tramadol administered for analgesia. Tissue samples were collected for histopathological examination, and blood samples were obtained to evaluate serum biochemical parameters. Histopathological analysis revealed mild vascular changes, including congestion, only in the kidney tissue of the group receiving the highest dose (30 mg/kg), with no evidence of necrosis or inflammation. All other examined tissues—liver, heart, brain, and testes—preserved their normal histological architecture, and no pathological alterations were observed. These findings suggest that caffeine nanoemulsion is relatively safe for the studied tissues at low to moderate doses. However, the observed vascular changes in the kidneys at the high dose highlight the need for further investigations, particularly regarding the long-term safety of high-dose applications.

کلیدواژه‌ها [English]

  • caffeine
  • nanoemulsion
  • nanoparticle
  • liver