چکیده: ماهی سی‌باس آسیایی (Lates calcarifer) متعلق به خانواده (Latidae)، یکی از بهترین ماهیان دریایی پرورشی دنیا به شمار می‌رود. این ماهی آنادروموس بوده و قابلیت سازگاری در هر دو محیط آب شور و شیرین را دارد (Paterson et al., 2003) . عمده پراکنش این ماهی در بسیاری از مناطق حاره و نیمه‌حاره، اقیانوس هند، اطلس، شمال استرالیا و جنوب شرقی آسیا است (Whitehead,1984). ماهی سی باس آسیایی به‌عنوان یک گونه پرورشی به‌تازگی وارد کشور شده است، این‌گونه از یک‌سو دارای اهمیت پرورشی، اقتصادی و بازارپسندی بالایی است و از سوی دیگر با توجه به توانائی تحمل دامنه گسترده شوری می‌تواند به‌عنوان یک گونه پرورشی مناسب به منابع آب‌های شیرین معرفی شود. در صنعت پرورش ماهی سی بس یا باراموندی یکی از بیماری های شایع ویبریوزیس است که ناشی از باکتری های جنس ویبریو بویژه ویبریو هارویی و ویبریو آلژینولیتیکویس( سویه های آب های مناطق گرم) می باشد که هر ساله خسارت سنگینی به اقتصاد تولید این ماهی وارد می کند. بیماری ناشی از آلودگی با باکتری های خانواده ویبریوناسه به عنوان عفونت فرصت طلب شناخته شده است. پاتوژن ممکن است به عنوان یک فلور نرمال ارتباط نزدیکی با میزبان داشته باشد و اگرسیستم دفاعی میزبان دچار نقص شود این میکروفلور طبیعی بصورت یک پاتوژن فرصت طلب درمی آید. در یک نمونه بررسی از ماهیان یک سیستم پرورشی، ماهیان به ظاهر آلوده و زنده با علایمی نظیر زخم‌های جلدی و شنای غیرعادی مورد نمونه‌گیری قرار گرفت. در ابتدا از کلیه قدامی و مغز در شرایط کاملاً استریل و کنار شعله با لوپ روی محیط کشت TSA نمک‌دار (5/3 درصد) کشت خطی داده شد سپس به مدت 24 ساعت در انکوباسیون نگهداری شد و بعد از این مدت از کلنی‌های رشد کرده بر روی محیط کشت تست کاتلاز و اکسیداز و رنگ‌آمیزی گرم انجام و نتیجه بررسی انجام شده حاکی از کاتلاز مثبت، اکسیداز مثبت و گرم‌منفی بود، شکل باکتری در زیر میکروسکوپ نیز کوکوباسیلوس مشاهده شد. تطبیق علایم ظاهری ماهیان آلوده و تست‌های انجام شده با جدول خصوصیات بیوشیمیایی باکتری جنس ویبریو بیشترین احتمال از وقوع ویبریوزیس را نشان داد، در هر حال قطعی‌ترین روش شناسایی نوع باکتری انجام آزمایش PCR است.
)