تاثیر افرودنی پروبیوتیکی و محرک رشد شکمبهای بر متابولیتهای خون گوسالههای شیرخوار

مقدمه : از شیرگیری زود هنگام باعث کاهش مدت زمان تغذیه گوساله از خوراک مایع شده و از آنجا که در این مدت، گوسالهها مستعد ابتلا به اسهال و مشکلات گوارشی هستند، کوتاهتر بودن این دوره بسیار مفید خواهد بود به همین دلیل پرورشدهندگان برآنند که با تغییر متابولیسم شکمبه، افزایش بازدهی خوراک و در نهایت افزایش وزن از یک طرف به تکامل سریعتر شکمبه و از طرف دیگر به کاهش هزینههای پرورش کمک کنند. هنگامی که گوساله شروع به خوردن خوراک خشک به خصوص آغازین می‌کند، شکمبه شروع به فراهم ساختن مواد مغذی تولید شده در اثر تخمیر کرده و جمعیت میکروبی شکمبه شروع به رشد می‌کند. افزایش مصرف ماده خشک، توسعه شکمبه را تسریع کرده و زمان لازم برای رسیدن به سن از شیرگیری را کاهش میدهد. کاملا مشخص است که گوسالههایی که از سلامتی بالاتری برخوردارند، زمان شروع به مصرف خوراک نیز در آنها سریعتر خواهد بود. بنابراین چنانچه بتوان سلامتی گوساله را تامین کرد و یا بتوان علاوه بر ملاحظات معمول تغذیهای به توسعه شکمبه کمک کرد. هدف از انجام این مطالعه، تاثیر استفاده از افزودنی پروبیوتیکی و محرک رشد شکمبهای بر عملکرد شاخص‌های رشد اسکلتی گوسالههای شیرخوار بود. مواد و روشها : تعداد 24 راس گوساله هلشتاین در بدو تولد انتخاب، وزنکشی و پس از شمارهگذاری به یکی از تیمارهای :1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) گوساله‌های دریافت کننده پروبیوتیک به شکل مایع و 3) گوساله‌های دریافت‌کننده محرک رشد شکمبه  و 4) به شکل جامد اختصاص داده شدند. پروبیوتیک (2گرم به ازاء هر گوساله) به داخل شیر حل و به گوساله‌ها خورانده شد. نمونه‌گیری از خون جهت تعیین متابولیتهای خونی (نیتروژن اورهای خون، BHBA، پروتئین کل و گلوکز) در روزهای 21 و 45، سه ساعت بعد از تغذیه، از سیاهرگ وداجی گردن گرفته ‌شد. دادهها مطابق با طرح تکرار در زمان از رویه MIXED و با استفاده از نرمافزار SAS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج و بحث : نتایج نشان داد که بین تیمارهای مختلف از نظر متابولیت های خونی اختلاف معنیداری وجود نداشت با این حال، با افزایش سن گوسالهها، غلظت گلوگز خون در همه گروهها روند کاهشی داشت. از نظر غلظت نیتروژن اورهای خون، بین تیمارهای آزمایشی در روز 21 و 70 پس از تولد اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0>‌P). از نظر غلظت تریگلیسرید، پروتئین کل، آلبومین و بتاهیدروکسی بوتیرات هیچ اختلاف معنیداری وجود نداشت. همسو با افزایش سن گوسالهها غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات و نیتروژن اورهای خون روند صعودی داشت.