مقدمه: مرحله سوم زایمان که همان خروج جفت وپرده های جنینی است،درگاوبه طور عمده30 دقیقه تا 8 ساعت،طول میکشد.باقی ماندن ان برای مدت بیشتر از 24 ساعت را جفت ماندگی میگویند.جفت ماندگی میزان تولید شیررا کاهش میدهد.همچنین منجر به افزایش نرخ تلیقیح به ازای باروری، کاهش نرخ باروری و افزایش روزهای باز میشود. این بیماری، خطر ابتلا به کتوز، ورم پستان، متریت واندومتریت را نیز بیشتر میکند. روش کار: در این پژوهش با جست و جو در پایگاه های اینترنتیSid.ir، Google schoar،با استفاده از کلید واژه های جفت ماندگی،متریت،باروری تعدادی مقاله بدست امده که با توجه به عنوان چکیده،سال انتشار،تعدادی در پژوهش استفاده شده است. بحث: جفت ماندگی بر اثر جدانشدن کوتیلدون از کارانکول های رحم رخ میدهد.خارج نمودن جفت به صورت دستی اثرات مخربی به سیستم تولید مثلی دام وارد میکند،به همین علت از روش های مختلف دارویی استفاده میشود، نتایج مواد گوناگون برروی این ضایعه بررسی شده است مانند مصرف ویتامینEو سلنیوم،که باعث کاهش نرخ وقوع جفت ماندگی،متریت و کیست های تخمدانی و افزایش باروری بعد از اولین تلقیح شد..درپژوهشی تلیسه هایی که پس از زایمان پروستاگلاندین دریافت کردند نسبت به انهایی که اکسی توسین دریافت کردند،بطورمعنی داری زمان دفع جفت کاهش یافت ولی بروگلوکنات کلسیم اثر معنی داری بر روی جفت ماندگی،متریت واندومتریت ندارد.یا همچنین وجود افلاتوکسین در جیره میتواند باعث بروز جفت ماندگی در گله های شیری شود. نتیجه گیری: جفت ماندگی باعث اسیب فراورانی به دستگاه تولید مثلی گاو و به تناسب ان ضررات اقتصادی بسیاری به دامدار میشود،ازاین رو بایستی روش های موثری را در پیشگیری ،کنترل ودرمان ان بکار برد.
)