مروری بر عوامل تغذیه ای موثر بر کارایی برنامه های واکسیناسیون در پرورش طیور

مقدمه: اجرای برنامه های واکسیناسیون از مهمترین اقدامات بهداشتی در پرورش طیور می باشد و تغذیه از عوامل محیطی است که نقش مهمی را در پاسخ ایمنی حیوان طی واکسیناسیون به عهده دارد و قادر است میزان بازدهی استفاده از واکسن ها را بهبود یا کاهش داده و حتی از بین ببرد. فاکتورهای تغذیه ای موثر بر پاسخ ایمنی ناشی از واکسیناسیون در مقالات متعددی به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است ولی متاسفانه تعداد گزارشاتی که بتواند  این فاکتورها را طی یک مقاله معرفی نماید اندک می باشد.  لذا هدف از این بررسی معرفی مهمترین عوامل تغذیه ای موثر بر کارایی برنامه های واکسیناسیون در پرورش طیور می باشد. روش کار: نتایج ارائه شده در این مقاله حاصل مطالعه برخی از معتبرترین  مقالاتی است که در ده سال اخیر در ارتباط با تاثیر هریک از عوامل تغذیه ای بر کارایی برنامه های واکسیناسیون طیور منتشر شده است. بحث و نتیجه گیری: در مقالات بررسی شده به نقش ویتامین D  طی اثر بر لیگاند رونویسی، ویتامین A با افزایش تکثیر گروهی از فاکتورهای نکروز توموری، ویتامین های خانوادهB  با افزایش رشد و تکثیر لنفوسیت ها تاکید شده است. همچنین نقش آنتی اکسیدان ها، سلنیوم و ویتامین   Eبا تنظیم نسبت بین انواع ایکوزانوئید ها و اهمیت  اسیدهای چرب ضروری و امگا معلوم گشته است. به اثر  استفاده از آنزیم های اگزوژن  و آمینو اسیدهای لیزین و متیونین در افزایش تیتر آنتی بادی اشاره شده و از عناصر، روی با تاثیر بر لنفوسیت های پیش تاز و مس در تکامل سیستم ایمنی، سدیم و کلر با افزایش تولید اینترفرون بتا و تقویت عملکرد ماکروفاژها نام برده شده است. اثربخشی استفاده از پروبیوتیک در ساز و کار های ایمنی و نقش مایکوتوکسین ها در کاهش پاسخ های ایمنی نیز از دیگر موارد مهم به شمار می آیند.