مقدمه و هدف: کارسینوم سلولهای
بازال، تومور اندک بدخیم اپیتلیالی می باشد که فاقد ضمائم پوستی و اپیدرم است.
سلولهای توموری از لحاظ مورفولوژی مشابه همتای نرمال خود می باشند. این تومور در
گربه معمول و در سگ و اسب غیر معمول بوده
و جنسیت در بروز آن نقشی ندارد. محلهای شایع بروز تومور در بدن اغلب سر و گردن می
باشد. مواد و روش کار: یک گربه 5 ساله
با علائم بالینی بی اشتهایی، بی حالی، لنگش و وجود توده ی برجسته ی غیر طبیعی و
سفت در ناحیه ی اندام حرکتی جلویی چپ و همراه با ریزش موی مختصر به بیمارستان
دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع شد. از محل ضایعه بیوپسی انجام
و در فرمالین بافر خنثی 10 % قرار داده شد و به بخش پاتولوژی دانشکده دامپزشکی ارسال گردید و پس از رنگ
آمیزی به روش H&E و رنگ آمیزی
اختصاصی برای سیتوکراتین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج و بحث: در بررسی
هیستوپاتولوژی، توده ای مشکوک به نئوپلاسم دیده شد که توسط استرومای فیبروزه به
لوبولهایی تقسیم شده بود،. سلولهای توموری گرد تا بیضی با هسته های هایپرکروماتیک
و سیتوپلاسم کم مشاهده گردید. سلولهای بازال توموری به صورت طنابهای مهاجم به سمت
بافت درم و زیر جلد توسعه پیدا کرده بودند. همچنین سلولهای مذکور با پلی مورفیسم
شدید و اشکال میتوزی کم ملاحظه شد. با توجه به بررسی های هیستوپاتولوژی و به دنبال
آن، مثبت بودن رنگ-آمیزی ایمنوهیستوشیمی برای مارکر سیتوکراتین، ضایعه کارسینوم
بازال سل از نوع نفوذی تشخیص داده شد.
دکتر فرهنگ ساسانی1، دکتر فریبا خاکی2، دکتر سارا شکرپور2, . (1391). گزارش کارسینوم سلولهای بازال در پوست یک گربه ی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), 207-207.
MLA
دکتر فرهنگ ساسانی1، دکتر فریبا خاکی2، دکتر سارا شکرپور2. "گزارش کارسینوم سلولهای بازال در پوست یک گربه ی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران", تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4, 1, 1391, 207-207.
HARVARD
دکتر فرهنگ ساسانی1، دکتر فریبا خاکی2، دکتر سارا شکرپور2, . (1391). 'گزارش کارسینوم سلولهای بازال در پوست یک گربه ی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران', تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), pp. 207-207.
VANCOUVER
دکتر فرهنگ ساسانی1، دکتر فریبا خاکی2، دکتر سارا شکرپور2, . گزارش کارسینوم سلولهای بازال در پوست یک گربه ی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 1391; 4(1): 207-207.