مقدمه و هدف: نوکاردیا ایجاد
کننده ی عفونت های باکتریایی هستند که معمولا ابتدا ریه را درگیر می کنند و ممکن است به سایر ارگان ها به ویژه پوست و
مغز گسترش یابند. باکتری نوکاردیا در خاک یافت می شود. بیماری با استنشاق گرد و
غبار آلوده یا در معرض قرار گرفتن زخم با خاک آلوده و یا از طریق کانال تیت انتقال
می یابد و به ویژه در دام های دارای نقص ایمنی دارای اهمیت است. مواد و روش کار: در اردیبهشت 1391
یک رأس گوسفند ماده ی 3 ساله با علایم تنفسی به یکی از کشتارگاه های اطراف کرمان جهت
کشتار منتقل گردید. هنگام بازرسی لاشه علایم پرخونی بافت ریه، ترشحات چرکی در
مجاری تنفسی و نقاط سفید رنگ نکروزان مشاهده شد. سپس بافت ریه به منظور تشخیص
باکتریولوژی و پاتولوژی به دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان ارجاع
گردید. نمونه باکتریولوژی به منظور جداسازی عامل باکتریایی ابتدا در محیط های بلاد
آگار و مک کانکی کشت داده شد و سپس بر اساس ویژگیهای های بیوشیمیایی، کشت و خصوصیات مرفولوژیک (در
رنگ آمیزی گرم و زیل نلسون تغییر یافته) تعیین هویت شد. از بافت مورد نظر، مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه
گردید و پس از رنگ آمیزی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج و بحث: باکتری در بلاد
آگار پرگنه های پودری و سفید ایجاد کرده و در گسترش های تهیه شده در زیر میکروسکوپ
به صورت رشته های نازک، طویل، منشعب و گرم مثبت مشاهده گردید. باکتری همچنین در
محیط سابرودکستروز آگار پرگنه های خشک و چروکیده ایجاد نمود. نتیجه ی رنگ آمیزی
باکتری با روش زیل نلسون تغییر یافته، مثبت ارزیابی گردید و از گونه‌های اکتینومایست ساپروفیت
تفریق شد. تست های کاتالاز و اکسیداز، به ترتیب مثبت و منفی بود. در مقاطع بافتی نیز
پس از مشاهده ی اشکال ائوزینوفیلیک اسپلندر هوپلی (Splendore-Hoeppli) که در عفونت
های نوکاردیایی ایجاد می شود، تشخیص باکتری نوکاردیا قطعی شد. عفونت های ریوی در
نشخوارکنندگان کوچک از جمله گوسفند به وسیله عوامل مختلف ویروسی و باکتریایی ایجاد
می گردد. نتایج گزارش حاضر اهمیت نوکاردیا در عفونت های ریوی گوسفندان در جنوب شرق
کشور را گوشزد می کند.
)